ترجمه شعر

سلام دوستان نماز ورزهاتون قبول خوب هستید

اشعاری از ابراهیم طوقان شاعر مقاومت فلسطینی هست میتونید تو ترجمش بهم کمک کنید حقیقتش کارهام بهم افتاده وقت ترجمشونو ندارم وگرنه مزاحمتون نمیشدم ممنون میشم کمک بکنید

1-







أمامَكَ أيُّها العَربيُّ يَومٌ تُشِيبُ لهُولِِهِ سُودُ النَّواصـي

وأنتَ، كَمَا عَهَدْتُـكَ ، لا تُبالِي بِغَيرِ مَظاهِرِ العَبَثِ الرَّخاصِ

مَصِيرُكَ بَات يَلْمِسُهُ الأَدانِي وَ سَارَ حَدِيْثُهُ بَيْنَ الأقاصِي

فَلا رَحْبُ القُصُورِ غَداً بِباقٍ لِسَاكِنُها وَ لا ضَيْقُ الخَصاص

أَرَی عَدَدَاً فِي الشُّؤمِ لا کَثَلاثَة و َعَشَر ، وَ لَکِنْ فَاقَه ُفِي المَصَائِبِ

هُوَ الأَلفُ...لَمْ تَعرِفْ فلسطینُ ضَربَةً أَشَدَّ وَ أَنْکی مِنْهُ یَومَا ً لِضارِبِ

یُهاجِر ُ أَلفٌ ... ثُمَّ أَلفٌ مُهُرَّب وَ یَدْخِلُ أَلفٌ سائِحاً غَیرَ آیِبِ

وَ أَلفُ جَوازٍ ثُمَّ أَلفُ وَسیلَةٍ لِتَسهیلِ ما یَلْقَونَه مِنْ مَصاعِب







وَ غَرَّكَ الذَّهبُ اللمّاعُ تُحْرِزهُ إِنَّ السَّرابَ كَمَا تَدْرِيه لَمّاعُ

فَکِّرْ بِمُوتِکَ فِي أَرضٍ نَشَأتَ بِها وَ اتْرُک لِقَبرِکَ أَرضاً طولُها باعُ

هَیْهاتَ ذلکَ إِنَّ فِي بِیْعِ الثَّرَی فَقْدُ الثَّراءِ

فِیهِ الرَّّحیلُ عَنِ الرُّبُوعِ غَداً إِلی وَادِی الفَناءِِ

فَالیَوم أََمْرَحُ کاسِیاً وَ غَداً سَـأَُنْبَذُ بِالعُراءِِ

وَطَني مُبْتلی بِعُصْبَةِ (الدَّلالینَ) لا یَتَقُّونَ فِیهِ اللهَ

فِي ثِیابٍ تُرِیکَ عِزّاً وَ لَکِنْ حَشْوُها الذُّل ّ وَ الرِّیاءُ سَدَاها

وَ وُجُوهٍ صَفِیقَةٍ لَیْسَ تنّدی بِجُلُودٍ مَدْبُوغَةٍ تَغْشاها

وَ صُدُورٍ کَأَنَّهُنَّ قُبُو رٌ مُظْلِماتٌ قُلُوبُهُمْ مُوتاها

حُسِبوا فِي الرِّجالِ ، فَهَلْ کانَتْ الأَنْعامُ إِلاّ لِمِثلُهُمْ أَشْباها؟

رَحَمَ اللهُ مُخْلِصاً سَاوَمُوهُ الدُّنیا بِها فَأَبَاهَا

لَوْ أَتَوه بِالتِّبرِ وَزْنَ ثَرَاها لَأَباه ُ وَ قَالَ أَفدِي ثَرَاها

لا تُبالِي بِأَلفِ خَطْبٍ عَرَاها نَفْسُ حُرٍّ مَفْجُوعَةٌ بِحَمَاهَا

شَفَّها الغَیْظُ وَ الأَسی وَ تَرَاها کَظِمَتْ غَیْظَها وَ أَخْفَتْ أَسَاها

کُلَّمَا أَوْشَکَتْ تُسِیلُ دُمُوعِي مَلَکَ الیَأسَ غَرْبَها فَثَنَاها

لا تَلُمِْني فَکَمْ رَأَیْتُ دُمُوعاً کاذِباتٍ ضًحِکنَ مِمّن بَکَاها

وَطَنِي مُبْتلی بِعُصْبَة(الدَّلالِّینَ) لا یَتَقّونَ فِیهِ اللهَ

فِي ثِیابٍ تُرِیْکَ عزاً وَ لَکِنْ حَشْوها الذُّلّ وَ الرِّیاءُ سَدَاها

وَ صُدُورٍ کَأَنهُنَّ قُبُو رٌ مُظْلماتٌ قُلُوبُهم مُوتاها

وَ ما حَسرَتِی إِلّا عَلَی مُتَعَفِّفٍ یَقُومُ لِوَجه اللهِ بِالنِّهضَةِ الکُبری

إنَّ قَلبِي لبِلادِي لا لِحِزْبٍ أَو زَعِيمِ

لَمْ أَبِعْهُ لِشَقيقٍ أَوْ صَديقٍ لِي حَميم

لَيْسَ مِنِّي لَوْ أَراهُ مَرّة غَيْرَ سَلِيم

وَ لِسانِي كَفُؤادُي نِيطَ مِنْه بِالصَّميم

وَ غَدِي يُشْبِه يَومِي وَ حَديثي كَقَدِيْمِي

لَمْ أَهَبْ غَيظَ كَريمٍ لاَ وَ لاَ كَيدَ لَئِيمٍ

غَايَتِي خِدْمَةُ قُُوْمِي بِشَقَائِي أََوْ نَعِيمِي

ادامشون 2:






لا تَلومُوه قَدْ رَأَی مَنْهَجَ الحَقِّ مُـظلِما

وَ بِلاداً أحَبَّها رُکنُُها قَدْ تَهدَّّما

وَ خُصوماً بِبَغیهم ضَجَّتِ الأرضُ و السَّماءُ

قَدْ شَهِِِدْنا لِعَهِْدِكُمْ «بِالعَدالهْ» وَ خَتَمْنا لِجُندِكم بِالبِسالَهْ




وَ لَئِنْ سَـاءَ حَالُنَا فَكََفانا أنَّكُم عِنْدَنا بِأحْسَنَ حَالَهْ

غَيْرَ أَنَّ الطَّرِيقَ طَالَتْ عَلَيْنا وَ عَليكُم... فَمَا لَنا وَ الإطَالَهْ ؟

أََجِلاءً عَنِ البِلادِ تُرِیْدُونَ فَنَجْلُو أَََمْ مَحقَنا و الإِزَالهْ

يُهاجِرُ ألفٌ.. ثُمَّ ألفٌ مُهرَّباً.. ويَدخُلُ ألفٌ سائحاً ، غَيْرَ آيِب

وَألفُ «جَوازٍ»، ثمَّ ألفُ وسيلةٍ لِتسهيـلِ مَا يُلقَوْنه مِنْ مَصَاعِب

وَ فِي البَحْرِ آلافٌ.. كَأنّ عُبَابَهُ وَأمْواجَه مَشْحُونَةٌ فِي المَراكِبِ

مُنْذُ احْتَلَلْتُمْ وَ شُؤْمُ العِیشُ یُرْهِقُنا فَقْراً وَ جَوْراً وَ ِإتْعاساً وَ إِفْساداً

بِفَضْلِکُم قَدْ طَغَی طوفانُ هِجْرَتُهُم وَ کَانَ وَعْداً تَلقََّیناهُ إِیعادا

وَ الیَومَ ، مِنْ شُؤْمِکُم ْنَبْلِي بِکارِثَةٍ هذا هُوَ الطِّینُ وَ الماءُ الّذي زَادا

لَنا خَصْمانُ: ذُو حَوْلٍ وطَوْلٍ وَ آخرُ ذُو إِحُتيالٍ وإِقْتناصٍ

تَواصَوْا بَيْنَهم فَأَتَى وَبالاً وَ إذلالاً لَنا ذاك التَّواصِي

مَناهجُ لِلإِبادَةِ وَاضِحاتٌ وَبِالحُسْنى تُنفَّذُ والرَّصَاصِ

تِبْرُها صُفْرَةُ الرَّدَی فَخُذُوه عَنْ بَنیها وَ آذِنُوا بِإِرْتِحال

رَبِّ إِنَّ الکُروبَ تَتَری عَلَینا حَسْبُنا کَرْبُ هِجرَةٍ وَ إِحْتلالٍ



وَ مَا قَهَرَ المَوْتَ القَوِیَّ سِوی امْریءٍ یُخَلُّفُ بَیُنَ النَُاسِ ذِکُراً مُخَلَّدا

یُخَلِّفُ طَیْبَ الذِّکْرَ ،لا کَالذِّي قَضَی وَ خَلَّف َوَعْداً فِي فِلسطینَ أَنْکَدَا






وَ إِِلَی مَتَي یَا ابْنَ البِلادِ وَ أَنتَ تُؤْخَذُ بِالحَماسَة

وَ إِِلَی مَتَی (زُعَمَـاءُ) قَومِکَ یُخْلِبُونَک بِالکِیاسَةِ

وَ لََکُمْ أَحَطْنا خائناً مِنْهُم بِحَالاتِ القَداسةِ

یَا ابْنَ البِلادِ ، وَ أنتَ سِیّـدُ أَرْضِـها وَ سَمَائِها ، إنِّي عَلَیکَ لَمُشـفِق

أُنْظُرْ لِعَیشِکَ هَلْ یَسُّرُکَ أَنَّهُ وَردٌ یَغیضُ وَ هِجْرةٌ تَتَـدَفَقُ

مَاذا یَرُدُّ الظُّلْمَ عَنْکَ ، أَحَسْرَةٌ أمْ زَفرةٌ ، أَمْ عَبْرَةٌ تَتَرَقْرَقُ؟

أْمْ بَثُّكَ الشَّکْوَی َظُنّ بَیانَها سِحْراً وَ حُجَّتَها الضُّـحی یَتألَّقُ؟

مَثَلُ القَولِ لا یـُؤیِّـده ُ الفِعْلُ أََزاهِیرُ لا یَفُـوحُ شَذَاها

لاَ سَمَتْ أُمَّــةٌ دَهَتْها خُطُوبٌ أَرْهَقـَتْها وَ لا يَثُورُ فَتـَاها

دوستان من ترجمه فارسیشونو میخوام اگه ممکنه ممنونتون میشم توی این دو سه روز اینده بهم کمک کنید بازهم ازتون تو این روزهای یباقیمونده از ماه خدا ازهمتون التماس دعا دارم خیللی برای همدیگه دعا کنیمو وبهترینها را بخواهیم

سلام خوبید؟ یعنی یکنفرم نمیست بمن کمک کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام
کم و کاستیشو اساتید اصلاح کنن...

دُخَلاءَ البِلادِ ، إِنََِّ فِلسطینَ / لأَرضٌ کُنُوزُها مِنْ نِکال
ای کسانی که وارد این سرزمین شده اید. فلسطین سرزمینی است که دستیابی به ثروتش مجازات لازم دارد.

تِبْرُها صُفْرَةُ الرَّدَی فَخُذُوه/ عَنْ بَنیها وَ آذِنُوا بِإِرْتِحال
طلای آن چون زردی مرگ است آن را از فرزندانش بگیرید و اجازه رفتن دهید


رَبِّ إِنَّ الکُروبَ تَتَری عَلَینا/ حَسْبُنا کَرْبُ هِجرَةٍ وَ إِحْتلالٍ(همان، ص 455)
پروردگارا بلایا برسرمان آمد ولی مارا همان بلای دوری و اشغال کافی است

مَا قَهَرَ المَوْتَ القَوِیَّ سِوی امْریءٍ / یُخَلُّفُ بَیُنَ النَُاسِ ذِکُراً مُخَلَّدا
مرگ را هیچ کس جز آن انسان که بین مردم نام نیکوئی از خود به جا می گذارد نمی تواند شکست دهد.

یُخَلِّفُ طَیْبَ الذِّکْرَ ،لا کَالذِّي قَضَی/وَ خَلَّف َوَعْداً فِي فِلسطینَ أَنْکَدَا
از خود یادنیکی به جا می گذارد نه چونان کسی که مرد و وعده توخالی(شکست خورده) _زیاد در باره انکد مطمئن نیستم- داد.

فَأَبْکی بِه ِ قَوْماً ، وَ أَضْحَکَ أُمَّة ً/ أَبَی اللهُ إِلّا أَنْ تَهیمَ تَشَرَّدا
قومی را باآن(ضمیر ه احتمال زیاد مال وعد هست) گریاند و گروهی را شادساخت و خداوند سرگشته و آواره یشان کرد.(اَبَی اللهُ إِلّا یعنی پافشاری کرد)

اللهََ ثُمّ اللهَ مَا أَحْلَى التَّضـَامُنَ وَ الوِفاقَا/ بُوْرِكَتْ مُؤتَمِراً تَألَْفَ ، لا نِزاعَ وَ لا شِقاقا.
هرجا که خداحس شود همبستگی و تعاون چه شیرین می شود.پرخیرباد ! اگر برای مشورت گردآیند نه برای دعواوتفرقه پراکنی.(تالف موتمرا ...)

حَيَّ الشَّبابِ وقُلْ سَـلاماً إِنََّكُمْ أَمَلُ الغَدِ
به جوانان سلام کن که آنان امیدفرداهستند.

صَحَّتْ عَزَائِمُكُمْ عَلَى دَفْعِ الأَثِيمِ المُعْتَدِي
اراده یتان دربرابرعقب راندن دشمن متجاوز پایدار باشد(باد).(شمامورداعتمادهستید)

وَ اللهُ مَدّ َ لَكُمْ يَداً تَعْلُو عَلَي أَقْوَى يَدٍ
دست خداباشماست با آن دست های قدرتمند اوج بگیرید.

وَطَنِي أَزَفُّ لكَ الشَّبا بُ ،كأنَّه الزَّهرُ
النَّدي
جوانیم فدای تو(اعراب شباب باید کسره باشه چون مفعوله-یعنی جوانیم را عروست می کنم) زیراآن(جوانی) چون گل تازه وباطراوت است

وَطَنی، وَ إنَّ القَلبَ یا وَطنی بِحُبِّکَ مُرتَهَن .
ای وطن عزیزم، قلب من اسیر و گرفتار عشق توست.

وَ إِِلَی مَتَي یَا ابْنَ البِلادِ/ وَ أَنتَ تُؤْخَذُ بِالحَماسَة
ای هم میهن تاکی حماسه می آفرینی

وَ إِِلَی مَتَی (زُعَمَـاءُ) قَومِکَ/ یُخْلِبُونَک بِالکِیاسَةِ
و تا کی رهبران قومت تو را به زیرکی درچنگال دارند.

/ وَ لََکُمْ أَحَطْنا خائناً/ مِنْهُم بِهالاتِ القَداسةِ.
و چه بسیار باخاله های پاکی از شأنشان کاستیم


وَطَنِي هَلْ یَقْظََةٌ بَعْدَ رَقْدَةٍ/ وَ هَلْ مِنْ شُعاعٍ بَیْنَ تِلْکَ الغَیاهِب؟-
ای وطنم آیا بعد از این بیداری خوابی هست؟آیاشعاع(نوری) دربین این ظلمات وجوددارد؟(آیاپس این شب سیاه سپیدی هست؟)

یَا ابْنَ البِلادِ ، وَ أنتَ سِیّـدُ أَرْضِـه/ وَ سَمَائِها ، إنِّي عَلَیکَ لَمُشـفِق
ای هم وطن توسرورزمین و اسمانش هستی و من دلم برایت می سوزد

أُنْظُرْ لِعَیشِکَ هَلْ یَسُّرُکَ أَنَّهُ/ وَردٌ یَغیضُ وَ هِجْرةٌ تَتَـدَفَق
به زندگیت بنگرآیا ازآن خشنودی؟که مثل چشمه خشک می شود و هجرتی که خروشان است.
مَاذا یَرُدُّ الظُّلْمَ عَنْکَ ، أَحَسْرَةٌ / أمْ زَفرةٌ ، أَمْ عَبْرَةٌ تَتَرَقْرَقُ؟
چه چیزتاریکی را ازتوبرمی گرداند؟حسرت،سوز،اشک های روان؟!

أْمْ بَثُّكَ الشَّکْوَی َظُنّ بَیانَها/ سِحْراً وَ حُجَّتَها الضُّـحی یَتألَّقُ؟ (همان، ص 467)
به توشکایت کرد و گمان کرد بیانش چون جادوست و دلیلش چون چاشتگاه روشن.

مَـا أََنْقَـذَ الوَطَنَ المُفَـدَّى/غَيـرُ صَـبّارٍ جَسُورٍ.
این سرزمین ازدست رفته را چه کسی جز آدم بسیارصبورو شجاع می تواندنجات بدهد.

نَهَجُـوا مَنْهَجَ القَویِّ وَصَفّـُوا/ لِجَهادٍ مَنْصُورَةٌ أََعْلامُه.
راه درستی را پیش گرفتند و برای جهادی صف بستند که پرچمهای پیروزی دارد


مَثَلُ القَولِ لا یـُؤیِّـده ُ الفِعْلُ/ أََزاهِیرُ لا یَفُـوحُ شَذَاها
گفتاری که کردار آن را تایید نمی کندشبیه گلهایی است که هیچ بویی ندارند.

لاَ سَمَتْ أُمَّــةٌ دَهَتْها خُطُوبٌ/ أَرْهَقـَتْها وَ لا يَثُورُ فَتـَاها
امتی که حوادث برسرآن ریخته و جوانانش انقلاب نمی کنند به هیچ بلندی نمی رسد.

وَ أََخُو الحَزْمِ لَمْ تَزِلْ/ یَدُهُ تَسْبِقُ الفَمَا.
وآدم دوراندیش همواره دستش به داددهانش می رسد.

مَوْطِنِي الحِسامُ وَ الیَرَاعُ/ لاَ الکَلامُ وَ النِّـزاعُ رَمْزُنا
ای سرزمین من شمشیر وقلم نی نماد ماست نه حرف و مشاجره.

الشّـبابُ لَــنْ یَکِــلَّ / هَمُّـه أَنْ تَسْتَـقِلَ أَوْ یُبـِیْدَ
تلاش جوان هرگز سستی نمی پذیرد؛ یا کم شده یا از بین می رود.

لا تُبالِي بِأَلفِ خَطْبٍ عَرَاها نَفْسُ حُرٍّ مَفْجُوعَةٌ بِحَمَاهَا
به هزار پیشامد ناگواری که جان آزاده به آن مبتلا می گردد اهمیت نده.

کُلَّمَا أَوْشَکَتْ تُسِیلُ دُمُوعِي مَلَکَ الیَأسُ غَرْبَها فَثَنَاها
هرگاه که خواست اشک هایم بریزد یأس بردوریش چیره شد و آن را ستود.(منظورشو از مصرع دومش نفهمیدم)