الف و لام موصول

سلام
خوش اومدید
:)
اسم موصول به معنای "الذی‌" است که بر اسم فاعل و اسم مفعول و صفت مشبّهه داخل
می‌شه:"جأ الضارب‌ُ و المضروب و الحسن وجهُه‌؛ کسی که زد و کسی که زده شد و کسی که زیبا روست آمد.
این الف و لام درواقع حرف نیست بلکه اسم موصوله که به معنای «الذی »و هم خانواده هاش به کار میره. مثلا در آیه مبارک (ان المسلمین والمسلمات) معنای در واقع (ان الذین اسلموا واسلمنَ) هست.
واسه همین هر جا معنای موصول مناسب بود اون رو موصول می گیریم.
در مثال مذکور ال باید موصوله باشه چون اگر اون رو ال تعریف بگیریم اون موقع زیدا چی میشه؟ چون الضارب میشه خبر و زیدا که نمی تونه مفعول اون باشه و فقط می تونه تمییزش باشه که ادر اون صورت معناش میشه:
این زننده است از حیث زید بودن
که معناش درست نیست.
ولی اگر موصوله بگیریم میشه:
این کسی است که زید را می زند.

از دوستان دیگر خواهشمندم که اگر اشتباهی داشتم اصلاح کنند. من این مبحث رو سالها پیش خوندم.
:D
باتشکر

بعد السلام والتحیة
با تشکر از توجه ای که به مطالب دارید ؛ بی تا خانم هیچ یک از دوستان نگفتند که اسم با داشتن تنوین رفع نمی تواند مفعول به بگیرد بلکه بیان شد
که خود اسم با داشتن تنوین رفع ( حالت رفع دارد ) نمی تواند خودش به تنهایی مفعول به شود ولی ممکن است بصورت جمله مثلاً مبتدا + خبر که هردومرفوعند باهم مقول القول یا ... شوند مانند : قال سعیدٌ : أنا معلمٌ.

نقل قول از مطالب قبلی :به
اسمی که آخرش این علامت (علامت رفع)را می گیرد اسم مرفوع می گویند که ممکن است در
جمله نقش مبتدا یا خبر یا فاعل یا یکی دیگر از نقش های مرفوعات را داشته
باشد یعنی اسم با داشتن تنوین رفع دیگر نمی تواند مفعول به یا مضاف الیه
... یعنی غیر از مرفوعات باشد ...
اما درخصوص انواع اضافه در همین بخش با عنوان مشکلات نحوی خود را رفع کنید مطلب ذیل آمده بود :
اضافه شدن صفت مشبهه از نوع اضافه شدن عامل برمعمول است و درضمن از مضاف الیه خود کسب تعریف یا تخصیص نمی کند
(
فقط کسب تخفیف دارد )ودر خود معانی حروف جر ( من یا لام یا في ) را هم در
تقدیر ندارد. به همین دلایل اضافه شدن آن از نوع اضافه ی لفظی است . مانند
:(أحمدُ حسنُ الخُلقِ: حَسَن صفت مشبهه؛ الخُلق فاعل و ظاهرا مجرور)

مرحبا